Terwijl de meester op school vertelt wat hij mooi vindt, staart Max uit het raam. Als de meester aan Max vraagt wat híj mooi vindt, kan Max de woorden niet vinden. Maar onderweg naar huis lijkt het ‘alsof er ineens een fontein aan “vind ik moois” in mijn hoofd opspringt’. Prachtig prentenboek over schoonheid en de kunst die te zien. Want schoonheid zit niet alleen in mooie ogen, maar ook in het meteen weten dat iemand je beste vriend is, in de eerste letter van je naam die ook de letter van mama is, in het overwinnen van angst en in nadenken. Een van de voorbeelden is ook de diversiteit van de mensen die op een bus staan te wachten: ‘Als je goed kijkt, zie je dat iedereen gekleurd is.’ Daarmee verwoordt Praagman een van de sterke kanten van haar werk. Los van de verschillende huidskleuren zijn ook de andere kleuren intens. Ze speelt met groot en klein, licht en donker, en het verhaal is mooi rond met de terugkerende afbeelding van de klas. Aan het begin vertelt de meester en kijkt iedereen ergens anders heen. Als in het slot Max vertelt, is er aandacht en gaat de zon stralen. Dit boek is mooi! Vanaf ca. 4 jaar.