Iedere auteur die een langlopende misdaadreeks neerpent, heeft onderweg recht op een dipje en een minder verhaal. Dat geldt ook voor Jonathan Kellerman die met Skelet zijn joker in de serie rond psycholoog Alex Delaware lijkt op te gebruiken. Het 23e deel uit de reeks kabbelt immers een beetje voort, terwijl de protagonist opvallend weinig te doen heeft en er grotendeels voor spek en bonen bij loopt.

Meer nog dan ik-verteller Delaware krijgen immers inspecteurs Milo Sturgis en Mo Reed een centrale rol toebedeeld in Skelet. Zij moeten uitrukken wanneer in een beschermd moerasgebied na een anonieme tip het lijk wordt gevonden van de jonge Selena Bass. Omdat haar rechterhand ontbreekt, wordt de omgeving grondig uitgekamd. Het vermiste lichaamsdeel wordt niet gevonden, maar de technische recherche stuit wel op de resten van drie vermoorde prostituees, ook allemaal zonder rechterhand. De verdenking van de speurders valt algauw op Travis Hucks, de klusjesman van de rijke familie aan wiens zoon Selena pianoles gaf. Het onderzoek wordt tegengewerkt door Sil Duboff, de opzichter van het moerasgebied, die vindt dat de technische recherche geen respect heeft voor de waardevolle fauna en flora. Lang kan Duboff zijn protest echter niet volhouden, want hij wordt op zijn beurt vermoord. Daarmee lijkt het onderzoek een vreemde wending te nemen, want wie lijkt het gemunt te hebben op prostituees en een milieufanatiekeling? Of zijn er misschien twee verschillende daders aan het werk? Psychologisch adviseur Alex Delaware wordt bij het onderzoek betrokken om de speurders bij te staan.

Kellerman kan nog steeds uitpakken met zijn gedetailleerde beschrijvingen, maar er schort iets aan het verhaal van het Skelet. Het komt nergens echt goed op gang, en doordat de speurders zich vanaf het begin van het onderzoek haast uitsluitend concentreren op Travis Hucks, ontwikkelen ze een tunnelvisie en komen de talrijke nevenpersonages nergens goed uit de verf. Ook de anders erg actieve en gedreven Alex Delaware lijkt er een beetje moedeloos van te worden, en zijn vrouw Robin wordt helemaal gedegradeerd tot decorstuk.

Wel een aanwinst voor de serie is de introductie van Mo Reed, een jonge hippe rechercheur die rondrijdt in een cadillac en een tegenwicht moet bieden voor de ervaren Milo Sturgis. Dat Delaware van zijn screentime moet inleveren om Reed te introduceren, is ergens wel logisch. Maar daardoor verdwijnt de psycholoog dus grotendeels naar de achtergrond en was het misschien beter geweest Reed te laten opdraven in een stand-alone verhaal. Nu zullen de fans van Delaware waarschijnlijk ontgoocheld achterblijven, en nieuwe lezers zal Kellerman met dit zwakke verhaaltje ook niet gewonnen hebben. Kellerman heeft in het verleden bewezen dat hij wel degelijk kan schrijven, maar in Skelet was hij duidelijk niet in een grote vorm. [Karen Vandyck] Verberg tekst

Op een veiling wordt een zak oude rommel verkocht waar de overblijfselen van een hand tussen blijken te zitten, en in het moeras van een natuurgebied wordt het lijk van een jonge vrouw zonder rechterhand gevonden. Een speurhond vindt niet de vermiste hand maar wel nog drie andere lijken in het moeras, ook allemaal zonder rechterhand. Het eerst gevonden lijk blijkt van een niet zo keurige pianolerares te zijn, de drie andere zijn van prostituees. LAPD rechercheur Milo Sturgis onderzoekt de zaak en zijn vriend psycholoog Alex Delaware helpt weer een handje evenals de pianolerares. Spannende, soepel en professioneel geschreven psychologische thriller met een aardige plot. Ook het persoonlijke leven van Sturgis en Delaware krijgt weer aandacht. Vierentwintigste deel in de Alex Delawarereeks. Geen uitschieter, maar Kellerman levert altijd redelijke kwaliteit, zijn werk is veelvuldig bekroond. Naast de Delewarereeks schrijft hij nog andere thrillers, en misdaadverhalen samen met zijn vrouw, auteur Faye Kellerman. Paperback met normale druk. www.jonathankellerman.com. Verberg tekst