Brood en spelen: entertainment van de bovenste plank? Of een verplichte deelname aan opgelegd amusement? Begonnen als eerbetoon aan de goden van de Olympus, in moderne tijden geworden tot megalomaan marketingevent waaraan niemand ontsnapt. Ook de recensent niet. Het had niet kunnen uitblijven. Londen 2012 doordringt alle gelederen van de cultuur. James Patterson probeert het mythische en het moderne tegen elkaar uit te spelen. Private Games wedijvert om het hoogste menselijke ideaal, al blijkt dat net de grootste ambiguïteit van het boek.
Detectivebureau Private staat in voor de beveiliging van de Olympische Spelen in Londen. Geen sinecure, zo blijkt nog voor de start van de openingsceremonie uit een afgehakt hoofd en een cryptische omschrijving. Hoewel de exacte taak van hoofdpersonage Peter Knight onduidelijk is, heeft hij zijn handen vol met het ontmaskeren van Cronus en zijn drie Furiën. Zij beschouwen het als hun missie de corrupte geest van de Spelen te doven. De media zijn hun bondgenoot. Voor de ogen van miljoenen toeschouwers bezwijken topsporters, coaches en hoge officials aan monsterlijke kwellingen. De wraak getuigt telkens van spitsvondigheid, de motieven zijn ontsproten aan het brein van een zoveelste psychopaat. Die psychopaat mag zo nu en dan eens een hoofdstuk vertellen. Zijn traumatische kindertijd (uiteraard) en ontregelde doortocht als VN-soldaat in de Balkanoorlog (origineel?) moeten van Cronus het zoveelste sympathie opwekkende zwarte schaap maken. Maar wie zijn protagonist ‘machtiger, exceptioneler en dodelijker’ acht dan ‘gestoorde profeet’ Charles Manson slaagt er niet in zijn personages de nodige menselijkheid te verlenen. Al schakelt hij een alter ego van Usain Bolt in en krijgt Jacques Rogge de eer een gastrol te vertolken. Wat in werkelijkheid mensen verbindt – topprestaties, emotionele strijd, fair play – wordt zo zeemzoet ten top gedreven dat algemene hilariteit een jammerlijke reactie blijkt. Maar ‘sneller, hoger, sterker!’ zal altijd een fanclub plezieren. Pathetiek is hun grootste overwinning. Een donderslag op het juiste moment (ja, ook dat nog) en de jury gooit nog wat extra punten te grabbel voor dramatiek.
Aan idealen geen gebrek, de waanbeelden worden ruimschoots overklast door de solidariteit die van de pagina’s druipt. Maar Patterson vergeet dat het de bereikbaarheid is die zorgt voor verbondenheid. Absurditeit leidt enkel tot verzuchtingen. Met een statement als ‘alsof je een waar verhaal wilt vergelijken met een mythe’ luid je daarbovenop meestal het einde van de inlevingspoging in. Zo ook in Private Games. Patterson schreef weer een onderhoudend spannend verhaaltje, maar het is een ondoordachte keuze de verdorven geest van de Olympische Spelen als thema te nemen, als je jezelf schuldig maakt aan de uitbuiting van datzelfde evenement. Cronus vind je overal. Al delft hij niet altijd het onderspit. Lees het toch maar, dan ben je er geweest. Zo gaat dat met een massahysterie. [Loes Heylen] Verberg tekst

Terwijl de Olympische Spelen van Londen in 2012 op het punt staan te beginnen, wordt een lid van het Britse Olympisch Comité vermoord. Een journaliste van The Sun krijgt een brief van iemand die de aanslag opeist en die ondertekent met Cronus. Peter Knight, werknemer van Private, het beveiligingsbedrijf dat is ingehuurd ter beveiliging van de atleten, raakt bij de jacht op de moordenaar betrokken, terwijl hij thuis het probleem van het vinden van een oppas voor zijn onhandelbare tweeling moet oplossen. Er worden meer aanslagen gepleegd, volgens de moordenaar bedoeld om corruptie uit te bannen en de Spelen hun oude glorie terug te geven. Na het lezen van deze thriller rijst de vraag waarom Patterson zo’n succesvolle thrillerauteur is. Dit exemplaar is oppervlakkig qua karakterisering met een al te voor de hand liggende gestoorde geest als kwade genius (en met een paar uit de Bosnië-oorlog opgeduikelde wrekende Furiën, vrouwen die vrolijk zijn opdrachten uitvoeren), een weinig tot de verbeelding sprekende held, en met weinig verrassing in het verhaal en de ontknoping. Te gezocht allemaal. Kleine druk. Verberg tekst