Wanneer je als recensent van sciencefiction en fantasy de 27e druk van de vertaling van Dune ter beoordeling krijgt, overweeg je even een recensie te schrijven zonder die uitgave te lezen. Je hebt het immers al drie of vier keer gelezen, eind jaren '60, toen het nog niet was vertaald, in 1974, toen het boek eindelijk in het Nederlands verscheen, en later ook nog een paar keer. En bovendien heb je ook nog de verfilming gezien, waarin Sting een van de hoofdrollen speelde. Je oordeelt het boek voldoende bekend om het te kunnen bespreken zonder het voor de vijfde keer te lezen. Maar dat voelt toch te veel aan als vals spelen en daarom besluit je tot een compromis; je gaat de eerste honderd bladzijden opnieuw lezen, om de sfeer van Herberts sterrenrijk weer op te snuiven, weer even een blik op de woestijnplaneet Duin te werpen en weggezonken herinneringen aan het boek weer te activeren. En dan word je meteen weer volledig in het verhaal getrokken, want Duin is vanaf het eerste hoofdstuk spannend doordat het midden in een crisissituatie begint. Het geslacht Atreides, de hertog met zijn vrouw en zoon Paul en hun hele gevolg, verhuizen in opdracht van de keizer van het waterrijke Caladan naar de woestijnplaneet Duin. Een verandering die grote kansen biedt omdat Duin de enige bron is van de waardevolle, levensverlengende specie, maar die tegelijkertijd een groot gevaar inhoudt, omdat het vorige op Duin heersende geslacht de Harkonnens, de aartsvijanden van de Atreides, er zeker een val hebben achtergelaten om de Atreides te vernietigen. Terwijl deze uitgangssituatie wordt neergezet, worden de hoofdpersonen ten tonelen gevoerd als waren het werkelijke personen, onbekenden die een kamer binnenlopen en naar wie je even later staat de luisteren. En mede via hun ogen leer je de wereld van Duin kennen, zoals we dagelijks onze eigen wereld leren kennen.

Herbert vertelt zijn verhaal zo overtuigend, dat het voor de lezer is alsof hem een werkelijk bestaande realiteit wordt beschreven. Duin is een schitterend boek en een genot om te lezen, zelfs voor de vijfde keer. [Paul Van Leeuwenkamp]

Ergens in de verre toekomst vertrekken de hertog Leto met zijn vrouw Jessica en hun vijftienjarige zoon Paul naar de planeet Arrakis of Dune. Arrakis is een woestijnachtig hemellichaam, waarop verschillende groepen, zoals Vrijmannen, leven. De Harkonnen zijn de tegenstanders van de hertog. Paul gaat een belangrijke rol spelen als zijn vader het slachtoffer van een samenzwering wordt. Hij vlucht met zijn moeder de woestijn in; bindt de strijd aan met zijn vijanden en wint tenslotte. Hij beschikt over een gave, waardoor hij tot op zekere hoogte de toekomst kan lezen. Deze vertaling verscheen onder de oorspronkelijke titel 'Dune'. Gegevens over Dune, de aldaar heersende filosofieën, een verklarende woordenlijst en een kaart van de planeet met legenda vindt de lezer achterin het boek. Dit eerste deel uit 1965 van een reeks verscheen voor het eerst in 1974 in het Nederlandse taalgebied. Het behoort tot de klassieke sciencefictionverhalen die zowel de Hugo als Nebula Award won. De laatste verfilming* had zijn wereldpremière op 3 september 2021 tijdens het filmfestival van Venetië. Kleine maar duidelijke druk.