Debuutroman van de inmiddels gevierde schrijver (1971) met een opvallend eigen identiteit. Het verhaal behandelt enkele jaren uit het leven van een jongeman, een ware antiheld. Het eerste deel beschrijft zijn bestaan op de middelbare school, de relatie met zijn vriendinnetjes en het joodse gezinsleven. Deze hoofdstukken worden gekenmerkt door de effectieve humor waarmee de mislukking op school, het sterven van de vader en het uitraken van de liefde worden beschreven. Het tweede deel van de roman vertoont een aanmerkelijk grauwere sfeer. Het leven van de hoofdfiguur bevat twee constanten: alcohol en hoeren. Deze twee vermogen echter geen oplossing te bieden voor zijn eenzaamheid en radeloosheid. Humor en cynisme blijven het redmiddel in zijn naargeestig bestaan. De roman moet het niet hebben van een geraffineerde constructie of artistieke ornamenten; de kracht van het boek schuilt in de schijnbaar grote mate van authenticiteit en vooral in de tragische, lakonieke humor die de auteur zeer vaardig hanteert. Een ongewoon boek, dat de lezer stevig aanpakt.